Logboek etappe 6: CARIBISCHE EILANDEN
Info van en over de Senang zelf tijdens de tocht door de Carib.
20140115 Tocht naar Tobago
SENANG - Wed, 15 Jan 2014 10:30:00 UTC
Location11-13.07N / 060-46.80W FK91OF60
Een zeer snelle overtocht naar Tobago gemaakt. Krap 500 Nm in drie etmalen. We hadden dan ook permanent 15 - 25 knopen wind met enkele uitschieters naar boven; ruim en/of dwars invallend. Voor Leopold een zware tocht; zeeziek en veel last van z'n rug.
Logstand Gijs 9717 Nm.
Thu, 16 Jan 2014 13:00:00 UTC - Course Speed Location11-59.71N / 061-45.70W FK91CX80
Op Tobago kwamen we niet aan in de "first port of call". We hebben om de hoek geankerd en hebben in een resort illegaal, want niet ingeklaard, rum punch gedronken.
_
Location11-13.07N / 060-46.80W FK91OF60
Een zeer snelle overtocht naar Tobago gemaakt. Krap 500 Nm in drie etmalen. We hadden dan ook permanent 15 - 25 knopen wind met enkele uitschieters naar boven; ruim en/of dwars invallend. Voor Leopold een zware tocht; zeeziek en veel last van z'n rug.
Logstand Gijs 9717 Nm.
Thu, 16 Jan 2014 13:00:00 UTC - Course Speed Location11-59.71N / 061-45.70W FK91CX80
Op Tobago kwamen we niet aan in de "first port of call". We hebben om de hoek geankerd en hebben in een resort illegaal, want niet ingeklaard, rum punch gedronken.
_
SENANG: We zijn vandaag (15 jan.) om 7.00 lokale tijd aangekomen op Tobago. We ankeren aan de NW-zijde bij een plaatsje Plymouth, waarvan vanaf het water niets valt te zien. Palmenstrand, resorts, villa's en warm zeewater. De pelikanen duiken geregeld naar vis en zitten met andere zeevogels op de boorden van enkele visbootjes. Leopold heeft het zwaar gehad met de overtocht; zeeziek en veel last van z'n rug. Hij verbleef bijna permanent beneden in een min of meer horizontale positie. De overtocht verliep razend snel. Krap 500 Nm in drie etmalen. En dan te bedenken dat ik reken met 110 Nm per dag. Dat mag best wat naar boven bijgesteld worden. Leopold is de rit naar Tobago flink zeeziek geweest. We bezien of er vanaf Tobago of Grenada een vliegtuig gaat naar Martinique. Ik hop dan in twee of drie tochtjes naar Martinique. Daar bekijken we of er iets aan het roerblad van de windvaan gedaan kan worden. In Suriname was er geen materiaal voor handen. De 28-ste komen Gerbert en Margriet aan boord. Dan gaan we de boel verder verkennen. Eerst nu even bijkomen en genieten van het warme zeewater en de omgeving. Misschien moeten we voor inklaren naar Scarborough aan de zuid-zijde. Over land wellicht ook te bereiken..... toch?
SENANG - We hebben een prachtige overtocht gemaakt naar Tobago. We zijn alleen niet naar de inklaringshaven gevaren, maar om de hoek bij Turtle bay. Daar hebben we heerlijk gezwommen en een paar cocktails gedronken in een resort dat zich echt richt op de Amerikaanse markt. Ook Tui boekt hier kamers voor met name Duitse toeristen. We zijn dus even 'illegaal' aan land geweest. Leopold heeft het zwaar gehad tijdens de overtocht en is vrijwel drie dagen beneden gebleven in een horizontale positie. Zijn rugprobleem helpt ook niet echt bij z'n zeeziektesyndroom. De oversteek vanuit Tobago naar de Grenadines is een stuk beter gegaan. Al was het maar omdat hij wat is hersteld met een goede hap eten en een 'normale nachtrust' tijdens de overtocht.
20140116 Grenada, Prickly Bay
SENANG - We zijn 's morgens aangekomen in Prickly bay. Alle formaliteiten konden hier vlot worden afgehandeld bij de Marina. We moeten ook wel wennen aan het westerse prijspeil hier. Inmiddels zijn andere bekenden ook aangeland; Equinox, Déesse en Feeks zijn inmiddels binnen. Daarnaast kennis gemaakt met Maarten en Monique van de Amideau. Zijn hadden reeds eerder Senang en Feeks ontmoet in La Coruna. Een heel gezellige avond gisteren doorgebracht met de lokale rumpunch. Vergis je hier niet in; ze zijn zéééér verraderlijk.
Onderwijl is het klussen aan de boot ook weer aangevangen. Het zenden via de SSB loopt niet soepel. We proberen de antennetuner te verplaatsen waardoor de aardkabel fors korter kan worden. Met het binnen plaatsen is deze ook minder kwetsbaar voor vocht. Ook hebben zich weer oude lekplekjes in het dek aangediend. Met een paar dagen droog weer gaan we dat ook weer beet pakken. Wordt vervolgd.
Onderwijl is het klussen aan de boot ook weer aangevangen. Het zenden via de SSB loopt niet soepel. We proberen de antennetuner te verplaatsen waardoor de aardkabel fors korter kan worden. Met het binnen plaatsen is deze ook minder kwetsbaar voor vocht. Ook hebben zich weer oude lekplekjes in het dek aangediend. Met een paar dagen droog weer gaan we dat ook weer beet pakken. Wordt vervolgd.
20140125 Carriacou, Tyrrel Bay
SENANG: Report received Sat, 25 Jan 2014 13:00:00 UTC
Location12-27.35N / 061-29.21W FK92GK10
Gisteren vertrokken uit Grenada, Prickly Bay richting het noorden. Korte tussenstop bij Carriacou, in de Tyrrel Bay. Naar verluidt de meest beschutte ankerkom van de ...
Location12-27.35N / 061-29.21W FK92GK10
Gisteren vertrokken uit Grenada, Prickly Bay richting het noorden. Korte tussenstop bij Carriacou, in de Tyrrel Bay. Naar verluidt de meest beschutte ankerkom van de ...
20140127 MArtinique
SENANG: Report received Mon, 27 Jan 2014 19:30:00 UTC
Location14-32.62N / 061-03.94W FK94LN20
Een zware tocht naar Martinique gemaakt; aan de wind met 25-30 knopen. Korte tussenstop op St. Vicente in de baai van 'Pirats of the Caribbean'. Leopold ...
Senang ligt in de Bay Fort de France._
Location14-32.62N / 061-03.94W FK94LN20
Een zware tocht naar Martinique gemaakt; aan de wind met 25-30 knopen. Korte tussenstop op St. Vicente in de baai van 'Pirats of the Caribbean'. Leopold ...
Senang ligt in de Bay Fort de France._
20140129 Verslag tocht Grenada Martinique
Pim:
Op Grenada lagen we in Prickly bay. Een zeer populaire
lagune aan de zuidwest kant van het eiland. Inklaren kon gewoon bij de Marina
in een apart gebouwtje. De verschillende ambtenaren met vrijwel niets omhanden
verzorgen daar het inklaren en uitklaren met veel formulieren. Net als in
Australië doodsbenauwd voor ziekten. Veel van het formulier gaat dan over
ziektes die je wel of niet hebt, en dieren aan boord. En dat terwijl we toch
regelmatig boten met honden zien. Wat een droefenis voor die dieren met
overtochten, denk ik dan. En dan moet er natuurlijk afgerekend worden. Dan
vinden ze het eigenlijk vreemd dat je nog geen valuta hebt van het betreffende
land. De US dollars van Leopold (naamgenoten) boden uitkomst. Op al deze eilanden worden deze
ook geaccepteerd. Vooraf meenemen dus, zoals ik Leopold had gevraagd.
Na het bijkomen van de overtocht uit Suriname met een tussenstop op Tobago hebben we de omgeving wat verkend. De zeeziekte heeft Leopold geen goed gedaan. Lopen wordt gehinderd door zijn rug. De oplossing is gevonden in de huur van fietsen die gelukkig op korte afstand werden gevonden.
Ook bood de scheepswerf hier uitkomst met het maken van een roerkoning. Deze staat in bestelling en moet opgehaald, dan wel verstuurd worden naar een haven in de Carib, waar wij dan zijn. Hier rekent men een kwart van wat in Suriname werd becijferd. Daar dacht men waarschijnlijk dat het ging om de roerkoning van de boot zelf, zodat we min of meer gedwongen waren daar een oplossing te vinden. Mooi niet dus!
De overtocht van Grenada naar Martinique was een voor Leopold wederom een zware en onplezierige tocht. We hebben twee tussenstops gemaakt. Eén op Carriacou in een werkelijk prachtige baai; Tyrrel Bay. Daar hebben we een hele dag doorgebracht en heerlijk gegeten op het strand. Helaas bij de terugtocht heeft Pim nu van zijn rechtervoet zijn tweede teen zwaar verstuikt en flink opengehaald. De half in het zand liggende stenen werden niet opgemerkt in het aardedonker.
De volgende dag vertrokken we met wederom stevige wind van voren. Net bezeild met zo'n 45-55 graden aan de wind is het een stevige zee. De boot neemt flink water over. Omdat Leopold vrijwel niets inneemt wordt besloten St. Vincent aan te lopen voor een korte stop. We belanden in Wallilabou Bay, waar opnamen zijn gemaakt voor "Pirates of the Caribbean". De lokale bevolking omzwermt je met hulp bij aanleggen en lokale producten. Een heel sprookjesachtige baai waar je met de kont naar het strand vastligt omdat de bodem snel afloopt naar een grotere diepte. Met het boeganker hang je op de oplopende helling. We blijven maar een paar uur. Tegen middernacht varen we verder. We willen tijdig aankomen op Martinique waar de 28ste Gerbert en Margriet aan boord komen. De wind is inmiddels toegenomen tot boven de 25 knopen. Regelmatig loopt het op tot boven 30 knopen. Met een gereefde genua loopt de boot gemiddeld zo'n 7 knopen. De laatste 20 mijl met de motor wat bij. De golven zijn soms zo hoog en onregelmatig dat de boot soms teveel wordt geremd. De extra stuwkracht zou ook geleverd kunnen worden door de bezaan of grootzeil, maar de beperking van Pim zijn voet maakt dat te risicovol. Rond 16 uur lokale tijd leggen we aan in Anse á L'Ane tegenover Fort de France. Een kleine baai met palmen op het strand, maar ook toerisme met omheinde bungalowparkjes. Een beetje vergane glorie. Hier wachten we op Gerbert en Margriet. We gebruiken vandaag voor 'ship shape'; dat wil zeggen schoonmaken en opruimen.
Na het bijkomen van de overtocht uit Suriname met een tussenstop op Tobago hebben we de omgeving wat verkend. De zeeziekte heeft Leopold geen goed gedaan. Lopen wordt gehinderd door zijn rug. De oplossing is gevonden in de huur van fietsen die gelukkig op korte afstand werden gevonden.
Ook bood de scheepswerf hier uitkomst met het maken van een roerkoning. Deze staat in bestelling en moet opgehaald, dan wel verstuurd worden naar een haven in de Carib, waar wij dan zijn. Hier rekent men een kwart van wat in Suriname werd becijferd. Daar dacht men waarschijnlijk dat het ging om de roerkoning van de boot zelf, zodat we min of meer gedwongen waren daar een oplossing te vinden. Mooi niet dus!
De overtocht van Grenada naar Martinique was een voor Leopold wederom een zware en onplezierige tocht. We hebben twee tussenstops gemaakt. Eén op Carriacou in een werkelijk prachtige baai; Tyrrel Bay. Daar hebben we een hele dag doorgebracht en heerlijk gegeten op het strand. Helaas bij de terugtocht heeft Pim nu van zijn rechtervoet zijn tweede teen zwaar verstuikt en flink opengehaald. De half in het zand liggende stenen werden niet opgemerkt in het aardedonker.
De volgende dag vertrokken we met wederom stevige wind van voren. Net bezeild met zo'n 45-55 graden aan de wind is het een stevige zee. De boot neemt flink water over. Omdat Leopold vrijwel niets inneemt wordt besloten St. Vincent aan te lopen voor een korte stop. We belanden in Wallilabou Bay, waar opnamen zijn gemaakt voor "Pirates of the Caribbean". De lokale bevolking omzwermt je met hulp bij aanleggen en lokale producten. Een heel sprookjesachtige baai waar je met de kont naar het strand vastligt omdat de bodem snel afloopt naar een grotere diepte. Met het boeganker hang je op de oplopende helling. We blijven maar een paar uur. Tegen middernacht varen we verder. We willen tijdig aankomen op Martinique waar de 28ste Gerbert en Margriet aan boord komen. De wind is inmiddels toegenomen tot boven de 25 knopen. Regelmatig loopt het op tot boven 30 knopen. Met een gereefde genua loopt de boot gemiddeld zo'n 7 knopen. De laatste 20 mijl met de motor wat bij. De golven zijn soms zo hoog en onregelmatig dat de boot soms teveel wordt geremd. De extra stuwkracht zou ook geleverd kunnen worden door de bezaan of grootzeil, maar de beperking van Pim zijn voet maakt dat te risicovol. Rond 16 uur lokale tijd leggen we aan in Anse á L'Ane tegenover Fort de France. Een kleine baai met palmen op het strand, maar ook toerisme met omheinde bungalowparkjes. Een beetje vergane glorie. Hier wachten we op Gerbert en Margriet. We gebruiken vandaag voor 'ship shape'; dat wil zeggen schoonmaken en opruimen.
20140101 Feeks: Nieuwe Roer voor de Senang is klaar
Bericht van de Feeks:
Hallo Martin,
Wij vermaken ons nog steeds op Grenada en door de NO wind is het toch geen pretje naar het noorden toe. Gisteren definitief ingeschreven voor de Heineken Regatta dus en we doen mee. Op dit moment vier boten in onze klasse dus worden we minimaal 4de.
Nieuwe geraamte van het roer van Pim ligt in mijn bed en moeten we nog brengen.
Groetjes,
Marcel
Video's van het evenement hier.
Hallo Martin,
Wij vermaken ons nog steeds op Grenada en door de NO wind is het toch geen pretje naar het noorden toe. Gisteren definitief ingeschreven voor de Heineken Regatta dus en we doen mee. Op dit moment vier boten in onze klasse dus worden we minimaal 4de.
Nieuwe geraamte van het roer van Pim ligt in mijn bed en moeten we nog brengen.
Groetjes,
Marcel
Video's van het evenement hier.
20140102 Opstappers Margriet en Gerbert
Hier nog een foto van Martinique met de opstappers Margriet en Gerbert.
Zij blijven tot 7 februari.
We liggen nu in een idyllisch baaitje tussen een piratenschip en wat zeezwervers.
Zij blijven tot 7 februari.
We liggen nu in een idyllisch baaitje tussen een piratenschip en wat zeezwervers.
20140202: Senang Verlegd naar de Zuidkant van Martinique
Senang: Sun, 02 Feb 2014 19:30:00 UTC Location14-26.97N / 060-52.45W FK94NK50
Gerbert en Margriet zijn de 28 ste aan boord gekomen. Nu aan de zuidkant van Martinique bij Le Marin in een prachtige ankerkom met mangroves. Zie ook de vakantiefoto's.
[Video Martinique, Le Marin]
Gerbert en Margriet zijn de 28 ste aan boord gekomen. Nu aan de zuidkant van Martinique bij Le Marin in een prachtige ankerkom met mangroves. Zie ook de vakantiefoto's.
[Video Martinique, Le Marin]
20140204 Verslag vanaf martinique
20140204 Pim Leopold Gerbert Margriet bij Martinique
We zijn inmiddels op Martinique beland. Opeens een andere sfeer: "Frans". En dat is niet positief bedoeld. De mensen zijn hier nog minder vriendelijk dan in Frankrijk. Ook de sfeer is niet echt Caribisch te noemen. Het is dat er palmen staan, anders was dit 'gewoon' Zuid-Frankrijk.
We zijn van de baai bij Fort de France naar de zuidkant gevaren. Ook dit keer weer met flink wind: 20-30 knopen. We dachten dat de Carib rustig weer had!? De nieuwe opvarenden Gerbert en Margriet zijn ook niet geheel zeeziektebestendig. We besluiten maar wat in Cul-du-Sac du Marin rond te blijven hangen. Daar zijn enkele prachtige ankerplekjes met mangroves rondom. Er liggen hier enkele zeezwervers waarvan niet de indruk bestaat dat zij nog ooit verder varen. Ook een heus houten piratenschip heeft hier zijn intrek genomen. Een kinderparty hebben we van afstand daarop kunnen volgen.
De grotere plaats Le Marin heeft weinig fraais te bieden. Lelijke appartementen en een giga jachthaven waar geen plaats is om de boot even achter te laten. Ook zijn er geen ankerboeien beschikbaar om te huren. Het personeel interesseert zich dat helemaal niet en laat je verbijsterd achter. Wat een ongastvrijheid!
Pim gaat met Leopold 10 februari naar huis. Pim z'n vader heeft een complexe dubbele open beenbreuk en is wederom geopereerd. Nu zit hij weer in de revalidatie. Als hij de moed laat zakken kan dat snel einde oefening zijn. Daarom de break.
Marcel en Ben van de Feeks hebben de nieuwe roerkoning, die is gemaakt op Granada ter vervanging van het roerblad van de windvaan, opgehaald bij de werf. Zonder betaling werd die meegegeven in het vertrouwen dat het geld wel komt. Waar kom je dat nog tegen. Ben en Marcel liggen nog steeds in Grenada. De golfhoogte buitengaats houd hen een beetje gevangen. De Heinekenregatta op St. Maarten begin maart wordt misschien net wel of net niet gehaald. Het is best een flinke afstand van geheel zuid-Carib naar noord-Carib.
De Equinox zijn we hier ook weer tegengekomen. Ook het Duitse gezin van de Enterprise hebben we hier weer ontmoet. Zij willen de loefzijde (Oostzijde) van Martinique gaan bezoeken. In de wind, maar achter ondiepe riffen, moet je daar veilig kunnen ankeren. Wij blijven nu liever even aan de rustige westzijde op prachtig helder water met goede ankergrond. Verkassen is geen enkel punt. Anker op en af is inmiddels een standaardactie geworden. Het anker stelt niet teleur.
Enkele kleine klussen moeten weer worden opgepakt. De zonnetent is een stukje ingescheurd en de antennetuner doet nog steeds niet wat van hem verwacht wordt. We gaan nu als laatste de kabel tussen receiver en tuner nazien. Alle berichten via Airmail worden steeds via het internet verstuurd. Dat vraagt gelukkig weinig internettijd. Via de gewone mail proberen we weer wat foto's te uploaden.
We zijn inmiddels op Martinique beland. Opeens een andere sfeer: "Frans". En dat is niet positief bedoeld. De mensen zijn hier nog minder vriendelijk dan in Frankrijk. Ook de sfeer is niet echt Caribisch te noemen. Het is dat er palmen staan, anders was dit 'gewoon' Zuid-Frankrijk.
We zijn van de baai bij Fort de France naar de zuidkant gevaren. Ook dit keer weer met flink wind: 20-30 knopen. We dachten dat de Carib rustig weer had!? De nieuwe opvarenden Gerbert en Margriet zijn ook niet geheel zeeziektebestendig. We besluiten maar wat in Cul-du-Sac du Marin rond te blijven hangen. Daar zijn enkele prachtige ankerplekjes met mangroves rondom. Er liggen hier enkele zeezwervers waarvan niet de indruk bestaat dat zij nog ooit verder varen. Ook een heus houten piratenschip heeft hier zijn intrek genomen. Een kinderparty hebben we van afstand daarop kunnen volgen.
De grotere plaats Le Marin heeft weinig fraais te bieden. Lelijke appartementen en een giga jachthaven waar geen plaats is om de boot even achter te laten. Ook zijn er geen ankerboeien beschikbaar om te huren. Het personeel interesseert zich dat helemaal niet en laat je verbijsterd achter. Wat een ongastvrijheid!
Pim gaat met Leopold 10 februari naar huis. Pim z'n vader heeft een complexe dubbele open beenbreuk en is wederom geopereerd. Nu zit hij weer in de revalidatie. Als hij de moed laat zakken kan dat snel einde oefening zijn. Daarom de break.
Marcel en Ben van de Feeks hebben de nieuwe roerkoning, die is gemaakt op Granada ter vervanging van het roerblad van de windvaan, opgehaald bij de werf. Zonder betaling werd die meegegeven in het vertrouwen dat het geld wel komt. Waar kom je dat nog tegen. Ben en Marcel liggen nog steeds in Grenada. De golfhoogte buitengaats houd hen een beetje gevangen. De Heinekenregatta op St. Maarten begin maart wordt misschien net wel of net niet gehaald. Het is best een flinke afstand van geheel zuid-Carib naar noord-Carib.
De Equinox zijn we hier ook weer tegengekomen. Ook het Duitse gezin van de Enterprise hebben we hier weer ontmoet. Zij willen de loefzijde (Oostzijde) van Martinique gaan bezoeken. In de wind, maar achter ondiepe riffen, moet je daar veilig kunnen ankeren. Wij blijven nu liever even aan de rustige westzijde op prachtig helder water met goede ankergrond. Verkassen is geen enkel punt. Anker op en af is inmiddels een standaardactie geworden. Het anker stelt niet teleur.
Enkele kleine klussen moeten weer worden opgepakt. De zonnetent is een stukje ingescheurd en de antennetuner doet nog steeds niet wat van hem verwacht wordt. We gaan nu als laatste de kabel tussen receiver en tuner nazien. Alle berichten via Airmail worden steeds via het internet verstuurd. Dat vraagt gelukkig weinig internettijd. Via de gewone mail proberen we weer wat foto's te uploaden.
20140207 Gerbert en Margriet vertrokken naar Nederland
Gerbert en Margriet zijn gisteren vertrokken naar Nederland. Door de harde wind is niet veel gezeild. St. Lucia bleek een zee-engte te ver.
Leopold en Pim houden ship shape en zoeken vandaag even de wal op voor een comfortabel hotelbed. Met het inhalen van de genua heeft Pim z'n rug weer eens verrekt en Leopold z'n rug kan altijd wel een 'rechtop-omgeving' gebruiken. De goede zorg van Margriet heeft verder bijgedragen aan het herstel van de verwonde teen van Pim. Een zwaar verstuikte wijsteen en een open wond die maar langzaam genas. Schoonmaken en openhouden van de wond met jodiumzalf en elke dag zwemmen in zout water was het devies. Die tenen, die weten wat!
Nu nog op zoek naar een reistas en de boot strak placeren in het kommetje bij de werf. Het zou mooi zijn als we contact met de omgeving krijgen voor een lift naar de wal op de laatste. Dan kan de bijboot mooi de bakskist in. Wel zo veilig.
Leopold en Pim houden ship shape en zoeken vandaag even de wal op voor een comfortabel hotelbed. Met het inhalen van de genua heeft Pim z'n rug weer eens verrekt en Leopold z'n rug kan altijd wel een 'rechtop-omgeving' gebruiken. De goede zorg van Margriet heeft verder bijgedragen aan het herstel van de verwonde teen van Pim. Een zwaar verstuikte wijsteen en een open wond die maar langzaam genas. Schoonmaken en openhouden van de wond met jodiumzalf en elke dag zwemmen in zout water was het devies. Die tenen, die weten wat!
Nu nog op zoek naar een reistas en de boot strak placeren in het kommetje bij de werf. Het zou mooi zijn als we contact met de omgeving krijgen voor een lift naar de wal op de laatste. Dan kan de bijboot mooi de bakskist in. Wel zo veilig.
20140207 Impressie van Gerbert en Margriet
Een zee die geeft, een zee die
neemt of hoe je in een week ervaren raakt met een verblijf op zee.
Een uitspraak met betekenis, zo bleek de eerste avond aan de boord van de Senang (echt lekker voelde ik mij overigens niet). De zee nam de Dinghy mee. Bij mijn controle bleek de bijboot niet meer aan het gangboord van de Senang vastgeknoopt te zijn. Niet door mij goed vast gemaakt dus. Ik riep schipper Pim, Leopold en Margriet de kooien uit om naar de bijboot te gaan zoeken. Pikkedonker, aflandige wind en de onrust van het dreigend gemis aan de bijboot maakt de stress van het niet vinden van de bijboot groot. De afhankelijkheid van een klein ding als een bijboot is ook groot. De boodschappen, een wandeling aan land en het bezoeken van een internetcafé, dit kan niet zonder een bijboot worden gedaan.
De zoektocht was gelukkig van korte duur. Leopold had als vaste ankergast het anker gelicht, Pim de boot gedraaid en had koers gezet. Margriet scheen met haar zaklamp over het water. Ik tuurde over het water. Nog geen vijf minuten later zwaaide een zeiler van op anker gelegen catamaran naar ons met de bedoeling ons kenbaar te maken dat hij een bijboot had ‘gevangen’. Met zijn bijboot gaf hij de Dinghy van Pim terug. De zee geeft….
Opgelucht en vrij van stress gingen wij weer terug de kooien in. Margriet en ik konden de slaap nog niet vatten. De jetlag, de schommelingen van de boot en de kooi waren nieuwe elementen die wij nog moesten verwerken. Evenals het leren doorspoelen van het toilet. Een jetlag en een handpomp was geen gouden combinatie, deze nacht. Gecombineerd met een dosis onhandigheid topte ik mijn velletje van mijn wijsvinger af bij het pompen van het inkomend zeewater door de wc. Nou ja op dat moment zat, ook bij Margriet, de instructie voor de inlaat voor spoelen en de uitlaat voor doorspoelen nog niet tussen de oren. Vereist een bepaalde kunst door oefening.
De volgende dag bleek de pomp zelf de boosdoener. Is vervuild, zo luidde de diagnose van techneut Leopold. De vervuilde onderdelen maakten dat de pomp niet meer naar behoren werkte. Door Leopold werd een nieuw opgefrist setje onderdelen geplaatst voor een goed werkende pomp. Het verschil tussen de werking van de inlaat en uitlaat was duidelijk merkbaar geworden. Ook met een jetlag en voor een onhandig en/of niet geoefend persoon.
Na een paar dagen aan boord constateerde ik als opstapper dat er een totaal ander regime heerst dan thuis in huis. Een regime maritime! De constante is de continubeweging van het schip op de deining van de zee tegenover de vastigheid van het fundament waarop je huis rust. Ik had het gevoel van primaat, eend te worden. Alles aan boord doe je namelijk waggelend. Van kooi naar wc en weer terug, van kuip naar keuken en weer terug, op het dek. Een tip voor aanstaande ouders. Schaf een boot aan, ga in de haven slapen en je baby valt spontaan in slaap. Bespaart geld en vrije tijd om baby in te laten slapen. Voor volwassenen: laat gaan, verzetten tegen de beweging heeft geen zin. Bij judo levert weerstand immers ook geen winst op. Meegaan in de beweging van jouw tegenstander is daar het devies.
Regime maritime is ook een andere beleving van het gebruik van water aan boord. Er is van zout zoet gemaakt water, er is zoet water met een smaakje van de tank en er is zout water. Voor een efficiënt gebruik van het op zee en in de haven schaarse voedingsmiddel gelden er strikte normen voor de consumptie van water. Thee zetten van het opgeslagen water in de tank doe je niet. De afwas weer wel. Maar dan eerst voorspoelen met zoutwater uit de kraan. Tandenpoetsen doe je met….
Regime maritime is ook leven naar het ritme van licht en donker. Je gaat de kooi uit wanneer het licht is en je gaat weer liggen als het donker wordt. Simpel. Geeft structuur aan de dag. Bij het opstaan waggel je naar de kuip, je gaat zitten en je tuurt om wakker te worden naar de bekende stip aan de horizon. Dichter bij de natuur leven kan bijna niet. Om je te wassen zwaggel je de zee in en zwem jezelf schoon. Afspoelen met, let op zoet water van de tank, anders wordt je handdoek zout.
Het ontbijt smaakte heerlijk na de verfrissende duik in de zee. Je gaat niet als een eend eten, of zo. Je eet de eend eerder op. In de voedselketen sta je als primaat toch hoger. Pim had een conservenpot eend met witte bonen(saus) en een worstje. Canard. Klinkt beter. Voor Margriet, Queen of the taste, was de pot echter te onsmakelijk.
De dagbestedingen waren afhankelijk van de weersomstandigheden. Zeilen zat er gedurende de week niet in vanwege de ruwe zee, de harde wind en de gevoeligheid van de bemanning, behalve Pim, voor zeeziekte. Hierdoor verbleven wij in lieflijke baaien met uitzicht op witte stranden, palmbomen, dorpjes gelegen in de heuvels of haventjes. Wij hebben wandeltochten gemaakt op het eiland, van de zon genoten op het strand en in een internetcafé van een kopje koffie genoten. Wij hebben een keer gevaren. De tocht duurde ongeveer vier uur met windkracht 6 en een betrekkelijk kalme zee. Ik heb tijdens deze toch gevist met kunstaas. En ik ving een kokosnoot. Ondanks deze teleurstelling stroomde de adrenaline door onze lijven. Bij het aanslaan van de “vis” hoorden wij de ratel van de molen gaan en dachten yes, beet! In allerijl de snijplank, mes klaargelegd en handschoenen aangedaan om de vis binnen te halen en te fileren. Helaas…...
Het verblijf aan boord was een bijzondere ervaring om mee te maken. Dank nogmaals Pim en Leopold om dit mee mogen maken. Wij wensen jullie nog een paar mooie maanden toe.
Liefs Gerbert en Margriet.
Een uitspraak met betekenis, zo bleek de eerste avond aan de boord van de Senang (echt lekker voelde ik mij overigens niet). De zee nam de Dinghy mee. Bij mijn controle bleek de bijboot niet meer aan het gangboord van de Senang vastgeknoopt te zijn. Niet door mij goed vast gemaakt dus. Ik riep schipper Pim, Leopold en Margriet de kooien uit om naar de bijboot te gaan zoeken. Pikkedonker, aflandige wind en de onrust van het dreigend gemis aan de bijboot maakt de stress van het niet vinden van de bijboot groot. De afhankelijkheid van een klein ding als een bijboot is ook groot. De boodschappen, een wandeling aan land en het bezoeken van een internetcafé, dit kan niet zonder een bijboot worden gedaan.
De zoektocht was gelukkig van korte duur. Leopold had als vaste ankergast het anker gelicht, Pim de boot gedraaid en had koers gezet. Margriet scheen met haar zaklamp over het water. Ik tuurde over het water. Nog geen vijf minuten later zwaaide een zeiler van op anker gelegen catamaran naar ons met de bedoeling ons kenbaar te maken dat hij een bijboot had ‘gevangen’. Met zijn bijboot gaf hij de Dinghy van Pim terug. De zee geeft….
Opgelucht en vrij van stress gingen wij weer terug de kooien in. Margriet en ik konden de slaap nog niet vatten. De jetlag, de schommelingen van de boot en de kooi waren nieuwe elementen die wij nog moesten verwerken. Evenals het leren doorspoelen van het toilet. Een jetlag en een handpomp was geen gouden combinatie, deze nacht. Gecombineerd met een dosis onhandigheid topte ik mijn velletje van mijn wijsvinger af bij het pompen van het inkomend zeewater door de wc. Nou ja op dat moment zat, ook bij Margriet, de instructie voor de inlaat voor spoelen en de uitlaat voor doorspoelen nog niet tussen de oren. Vereist een bepaalde kunst door oefening.
De volgende dag bleek de pomp zelf de boosdoener. Is vervuild, zo luidde de diagnose van techneut Leopold. De vervuilde onderdelen maakten dat de pomp niet meer naar behoren werkte. Door Leopold werd een nieuw opgefrist setje onderdelen geplaatst voor een goed werkende pomp. Het verschil tussen de werking van de inlaat en uitlaat was duidelijk merkbaar geworden. Ook met een jetlag en voor een onhandig en/of niet geoefend persoon.
Na een paar dagen aan boord constateerde ik als opstapper dat er een totaal ander regime heerst dan thuis in huis. Een regime maritime! De constante is de continubeweging van het schip op de deining van de zee tegenover de vastigheid van het fundament waarop je huis rust. Ik had het gevoel van primaat, eend te worden. Alles aan boord doe je namelijk waggelend. Van kooi naar wc en weer terug, van kuip naar keuken en weer terug, op het dek. Een tip voor aanstaande ouders. Schaf een boot aan, ga in de haven slapen en je baby valt spontaan in slaap. Bespaart geld en vrije tijd om baby in te laten slapen. Voor volwassenen: laat gaan, verzetten tegen de beweging heeft geen zin. Bij judo levert weerstand immers ook geen winst op. Meegaan in de beweging van jouw tegenstander is daar het devies.
Regime maritime is ook een andere beleving van het gebruik van water aan boord. Er is van zout zoet gemaakt water, er is zoet water met een smaakje van de tank en er is zout water. Voor een efficiënt gebruik van het op zee en in de haven schaarse voedingsmiddel gelden er strikte normen voor de consumptie van water. Thee zetten van het opgeslagen water in de tank doe je niet. De afwas weer wel. Maar dan eerst voorspoelen met zoutwater uit de kraan. Tandenpoetsen doe je met….
Regime maritime is ook leven naar het ritme van licht en donker. Je gaat de kooi uit wanneer het licht is en je gaat weer liggen als het donker wordt. Simpel. Geeft structuur aan de dag. Bij het opstaan waggel je naar de kuip, je gaat zitten en je tuurt om wakker te worden naar de bekende stip aan de horizon. Dichter bij de natuur leven kan bijna niet. Om je te wassen zwaggel je de zee in en zwem jezelf schoon. Afspoelen met, let op zoet water van de tank, anders wordt je handdoek zout.
Het ontbijt smaakte heerlijk na de verfrissende duik in de zee. Je gaat niet als een eend eten, of zo. Je eet de eend eerder op. In de voedselketen sta je als primaat toch hoger. Pim had een conservenpot eend met witte bonen(saus) en een worstje. Canard. Klinkt beter. Voor Margriet, Queen of the taste, was de pot echter te onsmakelijk.
De dagbestedingen waren afhankelijk van de weersomstandigheden. Zeilen zat er gedurende de week niet in vanwege de ruwe zee, de harde wind en de gevoeligheid van de bemanning, behalve Pim, voor zeeziekte. Hierdoor verbleven wij in lieflijke baaien met uitzicht op witte stranden, palmbomen, dorpjes gelegen in de heuvels of haventjes. Wij hebben wandeltochten gemaakt op het eiland, van de zon genoten op het strand en in een internetcafé van een kopje koffie genoten. Wij hebben een keer gevaren. De tocht duurde ongeveer vier uur met windkracht 6 en een betrekkelijk kalme zee. Ik heb tijdens deze toch gevist met kunstaas. En ik ving een kokosnoot. Ondanks deze teleurstelling stroomde de adrenaline door onze lijven. Bij het aanslaan van de “vis” hoorden wij de ratel van de molen gaan en dachten yes, beet! In allerijl de snijplank, mes klaargelegd en handschoenen aangedaan om de vis binnen te halen en te fileren. Helaas…...
Het verblijf aan boord was een bijzondere ervaring om mee te maken. Dank nogmaals Pim en Leopold om dit mee mogen maken. Wij wensen jullie nog een paar mooie maanden toe.
Liefs Gerbert en Margriet.
20140303 CARIB - Begin tweede etappe
20140303 Pim weer aan boord van de Senang
Na een kort verblijf van drie weken in Nederland ben ik weer aan boord van Senang. Ze lang er ongeschonden bij, alsof ze pas twee dagen geleden was verlaten.
Het verblijf aan het thuisfront was heel oké. Pa is goed genezen van z'n beenbreuk en is met inzet aan het revalideren. Dat zal nog wel tot het einde van de maand duren. Kort na het ongeval zat hij in een dipje. Nu het met de revalidatie in z'n vertrouwde zorghotel goed verloopt, heeft hij zijn oude doorzettingskracht herwonnen. Ik voel me niet bezwaard weer op reis te zijn. Dat had trouwens ook nog voeten in de aarde. Was de reis gepland voor de 27-ste februari; het werd uiteindelijk maandag 3 maart. Op de bewuste 27-ste heb ik het vliegtuig 'gemist'. Nou ja ...... de tijden die op het ticket waren vermeld zijn door mij niet juist geïnterpreteerd. Deze stonden voor vertrek en aankomst in Fort de France op de tijdzone van Martinique; 5 uren eerder dus. De maaltijd in "Le Train Bleu" smaakte er niet minder om; ik was mij op dat moment nog niet bewust van de vergissing. Bij aankomst op Fort de France is er geen openbaar vervoer beschikbaar. De taxi kent een verhoogd avondtarief en voor € 85 wordt ik naar Le Malin gereden. In de Mango Bay Bar heb ik kennisgemaakt met John; een Engelsman die twee dagen eerder is binnengekomen. Hij was bereid mij met zijn dinghy even aan boord te brengen. De volgende morgen ...... gsm zoek, shit! De broek die ik aan had heeft niet van die diepe zakken. Ik dacht dat de gsm misschien met het ritje met de dinghy uit de zak is gegleden. Toch maar naar de Mango Bar en verdomd ...... hij was op de grond gevonden op de planken waartussen het water zichtbaar is. Wat een geluk!!
Inmiddels twee dagen aan boord en wat opgeruimd en geproviandeerd. Het tweede anker, dat aan de ankerketting was bevestigd, is een eigen leven gaan leiden. Daar waag ik nog een opduikpoging aan. Ook moet ik wat moed verzamelen om wat klussen uit te voeren. Onvermijdelijk aan boord van een schip; niet iedereen heeft dat door. De antennetuner moet een plaatsje binnen krijgen zodat de aardleiding en antennekabel korter worden. Ook is de tuner dan beter beschermd tegen vocht. De aansluitingen in de bakskist krijgen toch wat aanslag van het zoute milieu. Verder vandaag uitvogelen of uitklaren in Le Malin ook mogelijk is. Dan hop ik in twee stappen naar Dominica over een dag of 2 a 3.
Het verblijf aan het thuisfront was heel oké. Pa is goed genezen van z'n beenbreuk en is met inzet aan het revalideren. Dat zal nog wel tot het einde van de maand duren. Kort na het ongeval zat hij in een dipje. Nu het met de revalidatie in z'n vertrouwde zorghotel goed verloopt, heeft hij zijn oude doorzettingskracht herwonnen. Ik voel me niet bezwaard weer op reis te zijn. Dat had trouwens ook nog voeten in de aarde. Was de reis gepland voor de 27-ste februari; het werd uiteindelijk maandag 3 maart. Op de bewuste 27-ste heb ik het vliegtuig 'gemist'. Nou ja ...... de tijden die op het ticket waren vermeld zijn door mij niet juist geïnterpreteerd. Deze stonden voor vertrek en aankomst in Fort de France op de tijdzone van Martinique; 5 uren eerder dus. De maaltijd in "Le Train Bleu" smaakte er niet minder om; ik was mij op dat moment nog niet bewust van de vergissing. Bij aankomst op Fort de France is er geen openbaar vervoer beschikbaar. De taxi kent een verhoogd avondtarief en voor € 85 wordt ik naar Le Malin gereden. In de Mango Bay Bar heb ik kennisgemaakt met John; een Engelsman die twee dagen eerder is binnengekomen. Hij was bereid mij met zijn dinghy even aan boord te brengen. De volgende morgen ...... gsm zoek, shit! De broek die ik aan had heeft niet van die diepe zakken. Ik dacht dat de gsm misschien met het ritje met de dinghy uit de zak is gegleden. Toch maar naar de Mango Bar en verdomd ...... hij was op de grond gevonden op de planken waartussen het water zichtbaar is. Wat een geluk!!
Inmiddels twee dagen aan boord en wat opgeruimd en geproviandeerd. Het tweede anker, dat aan de ankerketting was bevestigd, is een eigen leven gaan leiden. Daar waag ik nog een opduikpoging aan. Ook moet ik wat moed verzamelen om wat klussen uit te voeren. Onvermijdelijk aan boord van een schip; niet iedereen heeft dat door. De antennetuner moet een plaatsje binnen krijgen zodat de aardleiding en antennekabel korter worden. Ook is de tuner dan beter beschermd tegen vocht. De aansluitingen in de bakskist krijgen toch wat aanslag van het zoute milieu. Verder vandaag uitvogelen of uitklaren in Le Malin ook mogelijk is. Dan hop ik in twee stappen naar Dominica over een dag of 2 a 3.
20140307 Uitgeklaard in Le Marin
Zojuist heb ik in het havenkantoor van Le Malin uitgeklaard. Was het inklaren in Fort de France vrij van kosten, nu moet ik € 5,- afrekenen. De datum van vertrek uit 'het land' heb ik op 9 maart gezet. Zo kan ik om de hoek nog even ankeren bij Grande Anse. Daar zouden schildpadden rondzwemmen. Nu nog water innemen, antennetuner plaatsen, weerbericht ophalen, etc. Die laatste doe ik nu natuurlijk, nu ik wederom in de Mango Bay Bar zit met een dubbele espresso en een internetverbinding.
Dominica wordt de volgende bestemming en is zo'n ruim 60 Nm verder. Vroeg vertrekken en lekker in de middag aankomen. Dan heb je goed zicht op je ankerplaats en dinghy landingsopties. De East Caribian Dollars kunnen weer van stal worden gehaald. Wel wennen weer, zo alleen aan boord. John heeft me nog voorgesteld aan Goiba, een leuke Poolse vrouw die misschien later een oversteek meedoet. We hebben de gegevens van elkaar uitgewisseld.
Dominica wordt de volgende bestemming en is zo'n ruim 60 Nm verder. Vroeg vertrekken en lekker in de middag aankomen. Dan heb je goed zicht op je ankerplaats en dinghy landingsopties. De East Caribian Dollars kunnen weer van stal worden gehaald. Wel wennen weer, zo alleen aan boord. John heeft me nog voorgesteld aan Goiba, een leuke Poolse vrouw die misschien later een oversteek meedoet. We hebben de gegevens van elkaar uitgewisseld.
20140313 Guadeloupe Anse Deshaies
Pim: Ik ben onderweg ....... met kleine dagtochtjes vanaf de
ankerplaats Cul de Sac du Marin in het zuiden van Martinique, ben ik met enkele
ankerstops en langs Dominica op 12 maart aangeland in het noordwesten van
Guadeloupe; de baai van Deshaies. Hier mijn eerste 'verblijf'. Dat wil zeggen;
op anker en de wal opzoeken. De ankerplaatsen Grand Anse op Martinique, Prince
Rupert Bay op Dominica bij Portsmouth en Petit Anse 'Les Trois Tortues'zijn
allen prachtig om te liggen.
Op Dominica was het te land gaan een probleem. Een steile kust waar flinke rollers op staan en het 'dock' waar je aan zou moeten kunnen landen met de dinghy om dan met een steile trap je weg te vervolgen, bleek in slechte staat. De moeite van het in- en uitklaren had ik er niet voor over. Vanaf hier is de oversteek naar Guadeloupe ook maar een klein eindje, zo'n 40 Nm tot een eerste mogelijke ankerplaats. Die bleek druk bezet en ook op erg open water. Een stukje verder gekeken en bij 'de drie schildpadden' een idyllische ankerkom gevonden met slechts drie boten. Goed beschut en met een prachtige onderwaterfauna. Met de bijboot hier wel de wal opgezocht. Enkele charmant vervallen uitspanningen geven sfeer aan het geheel. De weinige boten leveren niet veel klandizie en ook de landrotten zijn hier niet in grote getale te vinden. Alles heeft zo z'n voor en na. Alleen op een terras en later een leuk gesprek met de uitbaatster. Nee helaas; er werd geen eten 's avonds geserveerd. De dame in kwestie ging zich toeleggen op het voorbereiden van de maaltijd voor de volgende middag.
Omdat ik toch ook een soort van gejaagdheid in mij voel, heb ik de volgende dag het anker gelicht en vroeg vertrokken richting de huidige ankerplek. Een schattig stadje met verschillende restaurants en een redelijke gevulde ankerkom. Vanaf hier is het een mooie springplank naar Montserrat, dat aan de horizon goed is te zien. Hiervandaan zijn het echt allemaal kortere dagtochten. Ik verplicht mijzelf om hier wat langer te blijven. Er moeten nog klussen worden gedaan, waar ik mij echt toe moet zetten. Ik vlucht met regelmaat in het E-book waarin veel mooie werken staan. Wie had ooit kunnen denken dat ik in een tropische omgeving de tocht van Roald Amundsen naar de Zuidpool in 2012 zou lezen. In zo een eentonig koud landschap een reisverslag te maken dat werkelijk boeiend is om te lezen. De tijd van 'boten van hout en mannen van staal' krijgt een gezicht! En natuurlijk zijn daar de luchtige detectives van Maigret en Commissaris Pieter van In uit Brugge.
Inmiddels heb ik met Alexandra (foto op de Makaio), een opvarende van de Makaio die op Guadeloupe een taalcursus gaat doen, contact gehad. Zij arriveert morgen en we zullen bijpraten over de tocht tot hier en zullen het eiland wat verder verkennen. De pilot geeft aan dat je hier een huurauto kunt bemachtigen. Ik zal daar straks achterheen gaan. Ik heb tenslotte weer een geldig rijbewijs snel tussendoor gefikst in Nederland!!
Op Dominica was het te land gaan een probleem. Een steile kust waar flinke rollers op staan en het 'dock' waar je aan zou moeten kunnen landen met de dinghy om dan met een steile trap je weg te vervolgen, bleek in slechte staat. De moeite van het in- en uitklaren had ik er niet voor over. Vanaf hier is de oversteek naar Guadeloupe ook maar een klein eindje, zo'n 40 Nm tot een eerste mogelijke ankerplaats. Die bleek druk bezet en ook op erg open water. Een stukje verder gekeken en bij 'de drie schildpadden' een idyllische ankerkom gevonden met slechts drie boten. Goed beschut en met een prachtige onderwaterfauna. Met de bijboot hier wel de wal opgezocht. Enkele charmant vervallen uitspanningen geven sfeer aan het geheel. De weinige boten leveren niet veel klandizie en ook de landrotten zijn hier niet in grote getale te vinden. Alles heeft zo z'n voor en na. Alleen op een terras en later een leuk gesprek met de uitbaatster. Nee helaas; er werd geen eten 's avonds geserveerd. De dame in kwestie ging zich toeleggen op het voorbereiden van de maaltijd voor de volgende middag.
Omdat ik toch ook een soort van gejaagdheid in mij voel, heb ik de volgende dag het anker gelicht en vroeg vertrokken richting de huidige ankerplek. Een schattig stadje met verschillende restaurants en een redelijke gevulde ankerkom. Vanaf hier is het een mooie springplank naar Montserrat, dat aan de horizon goed is te zien. Hiervandaan zijn het echt allemaal kortere dagtochten. Ik verplicht mijzelf om hier wat langer te blijven. Er moeten nog klussen worden gedaan, waar ik mij echt toe moet zetten. Ik vlucht met regelmaat in het E-book waarin veel mooie werken staan. Wie had ooit kunnen denken dat ik in een tropische omgeving de tocht van Roald Amundsen naar de Zuidpool in 2012 zou lezen. In zo een eentonig koud landschap een reisverslag te maken dat werkelijk boeiend is om te lezen. De tijd van 'boten van hout en mannen van staal' krijgt een gezicht! En natuurlijk zijn daar de luchtige detectives van Maigret en Commissaris Pieter van In uit Brugge.
Inmiddels heb ik met Alexandra (foto op de Makaio), een opvarende van de Makaio die op Guadeloupe een taalcursus gaat doen, contact gehad. Zij arriveert morgen en we zullen bijpraten over de tocht tot hier en zullen het eiland wat verder verkennen. De pilot geeft aan dat je hier een huurauto kunt bemachtigen. Ik zal daar straks achterheen gaan. Ik heb tenslotte weer een geldig rijbewijs snel tussendoor gefikst in Nederland!!
20140317 Guadeloupe
Alexandra, een opvarende van de Makaio, is op Guadeloupe
aanbeland voor een cursus Frans. We hadden op Grenada onze persoonsgegevens
uitgewisseld; we zouden elkaar zeker weer tegenkomen. Met Alex heb ik
Guadeloupe rondgereden. Natuurlijk doe je niet alles in twee korte dagen, maar
het geeft toch een beeld van het eiland. Beiden hebben we gemengde gevoelens
over de Franse mentaliteit die ook de lokale bevolking negatief beïnvloedt. Alex is daar zelfs fors stelliger in dan ik
dat ben. Zij heeft zulke prettige en positieve ervaringen over locals op de
Granadines, Union Island en andere
eilanden, dat het contrast in gedragingen tegenover 'toeristen' op de Franse
eilanden zich schril doet afsteken.
Guadeloupe heeft prachtige plekjes. Jammer is evenwel dat de gedroomde stranden met palmbomen goeddeels 'bezet' zijn door organisaties als 'Club Med' die een all inclusive arrangement bieden, wat gepaard gaat met grootschalig toerisme. Dat betekent volle stranden en op andere plaatsen doorgaande autoroutes op 30 - 50 meter van het strand. De brede stranden zoals wij die kennen langs de kust en op de wadden zie je hier niet. Het zijn allemaal smalle strookjes. De ankerkommen aan de westzijde (leeward) hebben voor een deel nog wel die idyllische sfeer. Soms met 2 - 3 andere boten; soms met fors wat meer, maar toch dat gemoedelijke en Caribische dat de toon voert. Robinson Crusoë ben ik overigens nog niet tegengekomen. Wat dat betreft zal het sfeertje van de Carib dat de eerste Atlantische overstekers uit de jaren '70-'80 hebben ontmoet, niet meer weerkeren. Op naar Montserrat!
Guadeloupe heeft prachtige plekjes. Jammer is evenwel dat de gedroomde stranden met palmbomen goeddeels 'bezet' zijn door organisaties als 'Club Med' die een all inclusive arrangement bieden, wat gepaard gaat met grootschalig toerisme. Dat betekent volle stranden en op andere plaatsen doorgaande autoroutes op 30 - 50 meter van het strand. De brede stranden zoals wij die kennen langs de kust en op de wadden zie je hier niet. Het zijn allemaal smalle strookjes. De ankerkommen aan de westzijde (leeward) hebben voor een deel nog wel die idyllische sfeer. Soms met 2 - 3 andere boten; soms met fors wat meer, maar toch dat gemoedelijke en Caribische dat de toon voert. Robinson Crusoë ben ik overigens nog niet tegengekomen. Wat dat betreft zal het sfeertje van de Carib dat de eerste Atlantische overstekers uit de jaren '70-'80 hebben ontmoet, niet meer weerkeren. Op naar Montserrat!
20140320 Montserrat
Met enkele super relaxte korte dagtripjes langs Montserrat, St. Kitts aangekomen op St. Eustatius, ook Statia genoemd. Op z'n Engels uitgesproken lijkt het in de verste verte niet op hoe wij het eiland benoemen. In alles is het eiland Caribisch behoudens dan een Nederlandse vlag hier en daar en dat enkelen Nederlands spreken. Creools en Engels zijn hier de voertaal. Betalen doen we in US dollars en telefoneren kost het 'gewone' caribische tarief; veel dus. Heel anders dan de Franse eilanden waar Frans de voertaal is, betaald wordt met euro's en telefoneren de kostprijs van binnen de EU is. De ankerplaats is ook hier erg onrustig. Reden waarom ik niet aan land ben gegaan op Montserrat en St. Kitts. Maar na een paar dagen continu aan boord is vaste grond onder de voeten ook wel weer prettig, dus hier de bijboot te water. Pas dan zie je hoe groot de deining is en wat een zwiepers de boot maakt. De buitenboordmotor durf ik niet aan te haken, bang om hem uit handen te laten vallen . Dat is dus roeien naar de kant.
Statia heeft een grote olie-overslag. De horizon is vervuild met 6 - 8 tankers, een paar zeeslepers en een landingsterminal voor deze schepen. De sfeer op het eiland maakt veel goed. Veel mooie houten huizen en van ijsselsteentjes, een mooi gerestaureerd fort dat aan Suriname doet denken en een heeeeeel relaxte sfeer. Bij de Chinees annex café drink ik een biertje. Collega's van de marechaussee komen binnen en eten een hapje. Met een van hen maak ik nader kennis. Een jonge vrouw, Linda, die al enige tijd in de Carib is gestationeerd. De marechaussee heeft hier de grensbewakingstaak, maar verricht ook taken van de 'reguliere' politie onder aansturing van de leiding die op Bonaire huist. Dat geldt ook voor Saba. Beide eilanden zijn ook te klein om dat niet in nauwe samenwerking te doen. Met haar beklim ik de berg die een prachtig uitzicht geeft op het eiland. Onderwijl wordt veel uitgewisseld. Zo blijkt ook zij vertrouwenspersoon te zijn voor de eenheid hier. Het schept een band. Ik krijg van haar leuke tips voor de andere eilanden en een mooi vooruitzicht op wat er in St. Maarten te beleven valt. Op de schaal van hier is dat een bruisende 'stad' met veel vertier. 'We' kijken er naar uit.
Statia heeft een grote olie-overslag. De horizon is vervuild met 6 - 8 tankers, een paar zeeslepers en een landingsterminal voor deze schepen. De sfeer op het eiland maakt veel goed. Veel mooie houten huizen en van ijsselsteentjes, een mooi gerestaureerd fort dat aan Suriname doet denken en een heeeeeel relaxte sfeer. Bij de Chinees annex café drink ik een biertje. Collega's van de marechaussee komen binnen en eten een hapje. Met een van hen maak ik nader kennis. Een jonge vrouw, Linda, die al enige tijd in de Carib is gestationeerd. De marechaussee heeft hier de grensbewakingstaak, maar verricht ook taken van de 'reguliere' politie onder aansturing van de leiding die op Bonaire huist. Dat geldt ook voor Saba. Beide eilanden zijn ook te klein om dat niet in nauwe samenwerking te doen. Met haar beklim ik de berg die een prachtig uitzicht geeft op het eiland. Onderwijl wordt veel uitgewisseld. Zo blijkt ook zij vertrouwenspersoon te zijn voor de eenheid hier. Het schept een band. Ik krijg van haar leuke tips voor de andere eilanden en een mooi vooruitzicht op wat er in St. Maarten te beleven valt. Op de schaal van hier is dat een bruisende 'stad' met veel vertier. 'We' kijken er naar uit.
20140324 Ankerketting doorgeschavield
Pim: Dit bericht begon ik gisteren te schrijven zoals hieronder vermeld, aanvangende met "Met enkele super relaxte ......". Ik had geen verloopstekker voor 'walstroon' bij me en kon het bericht niet via internet verzenden. Na vannacht is daar een heftige ervaring bijgekomen. Rond middernacht is de nylon lijn van de ankerboei doorgeschavield. Een dreun van het schip deed mij in minder dan 2 seconden aan dek staan. Je gelooft je ogen niet; op het strand en de keien gezet. Met twee tellen heb ik de hoofdschakelaar van de motor aangezet, start de motor en geef gelijk vol gas achteruit. 'Dit kan niet waar zijn ...... je boot verliezen op het strand van Statia!!' Na meer dreunen komt er met iedere brandinggolf iets van ruimte onder de kiel. Senang pakt per keer een half metertje achteruit. Dat laatste gok ik maar, want het ging tergend langzaam. Het hek van de boot trok naar stuurboord, als altijd, en heb ik de boegschroef gemarteld totdat de boot met de boeg min of meer richting zee we es. Vol gas erop en met iedere golf weer een stukje verder. Tegelijkertijd had ik de marifoon aangezet en een MAYDAY uitgeschreeuwd. MAYDAY MAYDAY MAYDAY, THIS IS SY SENANG AGROUND IN HARBOUR STATIA..... MAYDAY MAYDAY MAYDAY. Driemaal heb ik opgeroepen onderwijl vol gas gevend richting dieper water. Reacties komen, maar kan ze niet goed verstaan door de branding, motorgedreun en te laag volume van de marifoon. Bril zoeken en harder zetten, antwoord geven .......natuurlijk kraakt dat ding ook nog eens op zo'n moment. Port control reageert als laatste. De twee andere reacties zijn van vermoedelijk voor de deur geankerde tankers. Senang komt eindelijk los ....... opluchting, maar is er schade? Ik speer naar beneden en zet de lenspomp aan. Die slaat niet aan, ergo, er staat geen water in de bilge. Gelukkig ..... geen rompschade die water maakt. Inmiddels weer contact met portcontrol die ik vertel dat ik los ben en drijvend (affloat) en ga op anker. M'n hoofd tolt en moet gelijk Adrie bellen. Hij weet en snapt hoe het voelt in zo'n sitautie. Het is Nederland dan 05.45 uur. Natuurlijk is hij nog niet op, maar ik handelde gewoon impulsief.
Tijdens de verbinding met de voicemail schiet ik vol en moet mij bedwingen om niet hard te gaan janken. Ik heb min of meer de situatie ingesproken. Idioot snel berust ik in de nieuwe situatie. "Niks aan de hand", maak ik mijzelf wijs. Ik neem een whisky en ga verder met lezen. Ik moet even afleiding hebben. Ik kan mij nog verdomd goed bij het verhaal van Commissaris Van In houden ook. De menselijke geest is onnavolgbaar! Nu zit ik bij de duikclub dit verslag te tikken.
Vier keer heb ik in mijn zeilersbestaan aan de grond gezeten. In '95 bij Stavoren op de stenen pier; de buitenboordmotor kwam niet aan de praat en de zeilen waren gestreken. In 2001 met Flypast in Schotland bij Inverness. De zeer krachtige stroom van de rivier zette mij onverwacht snel op een ondiepte en heb toen ook met veel motorgeweld de boot vrijg ekregen. In 2010 in Noorwegen; heel langzaam varend wilden we een doorsteek maken. Een flinke kei op 1,5 meter versperde de weg. De priegelige zeekaart hadden we onvoldoende goed bekeken. Die dreun deed toen ernstige schade vermoeden, maar bestond slechts uit een paar krassen op de kielzool. En nu hier op Statia. Driemaal is scheepsrecht..... ben ik aan een tweede ronde scheepsrecht begonnen? Vanmiddag ga ik de boel verder inspecteren en maak foto's van de onderkant kiel. We zullen zien wat dat oplevert.
Tijdens de verbinding met de voicemail schiet ik vol en moet mij bedwingen om niet hard te gaan janken. Ik heb min of meer de situatie ingesproken. Idioot snel berust ik in de nieuwe situatie. "Niks aan de hand", maak ik mijzelf wijs. Ik neem een whisky en ga verder met lezen. Ik moet even afleiding hebben. Ik kan mij nog verdomd goed bij het verhaal van Commissaris Van In houden ook. De menselijke geest is onnavolgbaar! Nu zit ik bij de duikclub dit verslag te tikken.
Vier keer heb ik in mijn zeilersbestaan aan de grond gezeten. In '95 bij Stavoren op de stenen pier; de buitenboordmotor kwam niet aan de praat en de zeilen waren gestreken. In 2001 met Flypast in Schotland bij Inverness. De zeer krachtige stroom van de rivier zette mij onverwacht snel op een ondiepte en heb toen ook met veel motorgeweld de boot vrijg ekregen. In 2010 in Noorwegen; heel langzaam varend wilden we een doorsteek maken. Een flinke kei op 1,5 meter versperde de weg. De priegelige zeekaart hadden we onvoldoende goed bekeken. Die dreun deed toen ernstige schade vermoeden, maar bestond slechts uit een paar krassen op de kielzool. En nu hier op Statia. Driemaal is scheepsrecht..... ben ik aan een tweede ronde scheepsrecht begonnen? Vanmiddag ga ik de boel verder inspecteren en maak foto's van de onderkant kiel. We zullen zien wat dat oplevert.
20140330 St.Maarten, Simpson Bay
Sedert 23 maart lig ik bij St. Maarten in de Simpson Bay aan de
buitenzijde. Ik heb nog geen internetcafé hier gehad. Ik zend dit nu via de
usb. De antennetuner van ICOM, die ik naar huis had genomen om nagezien te
worden, blijkt nog steeds niet te werken, ondanks dat dat apparaat door
Shiptron als helemaal oké wordt bestempeld. Kosten gemaakt, nieuwe kabels en
aardband geïnstalleerd ... allemaal voor niks. Met een echte radioamateur van
de Bodyguard de boel nagezien. Ook hij concludeert dat de tuner niet werkt. Nu
tijdelijk een reservetuner van hem er tussen en zie ... alles werkt in één
keer zonder problemen. Antenne goed geïnstalleerd, aardband en aarding dik in
orde. Ondanks dat krijgt de ICOM de antenne niet afgestemd dan wel herkent het
apparaat hem niet. SWR oneindig hoog. Erg frustrerend, want de tijdelijke tuner
kan ik maar voor een paar dagen hebben om alles nog eens te testen met 'gewoon'
zenden en ontvangen. Ik cc de fa Shiptron. Misschien komt daar nog een nader
advies van. Twee april komt A3 aan boord. Hij neemt een leenapparaat
mee voor de AIS-transponder. De GPS-ontvangeenheid daarvan heeft het
ogenschijnlijk begeven. Om mij heen heb ik al van twee anderen vergelijkbare
problemen vernomen. Kok Watersport levert wat dat betreft een voorbeeldige
service. Voorlopig lig ik nog even hier.
20140401 Senang wordt ingeruild
De Senang is voor de time being ingeruild voor een jacht van een ander formaat met een iets bescheidener uitrusting om de kans op technische problemen tijdens de terugtocht te minimaliseren. Het nieuwe onderkomen heeft geen last van een windvaan die het kan begeven, uitgebreide mogelijkheden om met een flink gezelschap en sundowner te genieten, een multifunctionele genua die ook dienst kan doen als zonneparasol en de dubbele romp staat garant voor veel opbergruimte, een stabiele zeegang en mogelijkheden om ondiepe wateren zonder gevaar op vastlopen te verkennen. De registratie heeft nog niet plaatsgevonden, eerst worden er enkele proefvaarten gemaakt en getest of de spulletjes van de Senang enigszins onzichtbaar weggeborgen kunnen worden.
20140408 Sint Maarten - Marigot, Philipsburg, Mariette
Senang ligt sedert 23 maart bij St. Maarten in Simpson Bay aan de buitenzijde. De lagoon bereik je via een kanaaltje en een klapbrug. De doorvaart daarvan is 17 meter breed. Getuige de brokstukken die uit het beton zijn en de schade aan het remmingwerk, hebben de grootste boten soms moeite om het middendoor te sturen. In de lagoon zijn daar de marina's waar de puissant rijken hun speeltjes stallen. Problemen met radio- en internetverbindingen zullen zij niet hebben. Gemiddeld heeft zo'n boot drie of meer dome-antenne's waarmee ze met de wereld verbonden zijn. Je moet de beurskoersen dagelijks kunnen bijhouden natuurlijk.
Ik heb nog geen internetcafé hier gehad. Veel cafe's hebben natuurlijk wifi, maar niet veel zaken hebben netstroom. De oude accu van mijn laptop houdt het nog geen 10 minuten uit zonder aan het gas te liggen. Ik zend dit nu via de usb. De antennetuner van ICOM, die ik naar huis had genomen om nagezien te worden, blijkt niet te werken, ondanks dat dat apparaat door Shiptron als helemaal oké wordt bestempeld. Kosten gemaakt, nieuwe kabels en aardband geïnstalleerd ..... allemaal voor niks. Inmiddels heeft de fa. Shiptron een leenapparaat ter beschikking gesteld. A3 moest daarvoor 's avonds voor vertrek naar St. Maarten nog even langs Enkhuizen rijden. De reserve antennetuner staat op z'n plekje binnen en doet het.
Eergisteren zijn we met een busje naar Philipsburg gereden. Daar liggen soms wel 8 cruiseboten met ieder zo'n 3 tot 4 duizend toeristen. Als een deel daarvan uitzwermt over de wal, dan staat het plaatsje van voor tot achter bomvol Amerikaans spekvet. Toen wij er waren, lag er 1,5 cruiseschip. Op de terrassen was overal voldoende plek. Heel erg toeristisch met veel drankwinkels, kledingzaken en juweliers. Die laatste dan wel in het hogere segment voor de Amerikaanse markt. Apart zijn de enkele authentieke huisjes aan de dwarssteegjes die zich nog niet hebben laten uitkopen. Het geeft schrille contrasten.
Met de dinghy gisteren naar Marigot geweest en het fort op de berg bezocht. Een prachtig uitzicht heb je daar over de lagoon en de baaien aan de buitenzijde. De wolken laten een schitterend palet van blauwtinten in het water zien. Er staat nog steeds een flinke wind. Uit de zon op een terras is het heerlijk vertoeven. Met Mariette, de zus van onze webmaster Martin, hadden voor de namiddag afgesproken op het strand bij 'Karakter', gelegen naast de landingsbaan van het Juliana vliegveld. Mariette heeft daar kort bij een prachtig appartement met een loggia. Het is heel ruimtelijk, zonnig en met drie balkons altijd wel een plekje in de schaduw te vinden. Mariette werkt op zowel Saba als Statia en ondersteunt het onderwijssysteem daar en coacht leerkrachten. Zij vliegt steeds vanuit St. Maarten voor enkele dagen naar de andere eilanden. Na een paar cocktails, een tapasschotel en uitwisseling van tal van ervaringen en indrukken nemen we afscheid. Komende zondag komt Mariette langs met de kajak en eet dan een hapje mee aan boord. A3 en ik bezien vandaag of we materiaal voor het roerblad van de windvaan kunnen laten zagen.
Ik heb nog geen internetcafé hier gehad. Veel cafe's hebben natuurlijk wifi, maar niet veel zaken hebben netstroom. De oude accu van mijn laptop houdt het nog geen 10 minuten uit zonder aan het gas te liggen. Ik zend dit nu via de usb. De antennetuner van ICOM, die ik naar huis had genomen om nagezien te worden, blijkt niet te werken, ondanks dat dat apparaat door Shiptron als helemaal oké wordt bestempeld. Kosten gemaakt, nieuwe kabels en aardband geïnstalleerd ..... allemaal voor niks. Inmiddels heeft de fa. Shiptron een leenapparaat ter beschikking gesteld. A3 moest daarvoor 's avonds voor vertrek naar St. Maarten nog even langs Enkhuizen rijden. De reserve antennetuner staat op z'n plekje binnen en doet het.
Eergisteren zijn we met een busje naar Philipsburg gereden. Daar liggen soms wel 8 cruiseboten met ieder zo'n 3 tot 4 duizend toeristen. Als een deel daarvan uitzwermt over de wal, dan staat het plaatsje van voor tot achter bomvol Amerikaans spekvet. Toen wij er waren, lag er 1,5 cruiseschip. Op de terrassen was overal voldoende plek. Heel erg toeristisch met veel drankwinkels, kledingzaken en juweliers. Die laatste dan wel in het hogere segment voor de Amerikaanse markt. Apart zijn de enkele authentieke huisjes aan de dwarssteegjes die zich nog niet hebben laten uitkopen. Het geeft schrille contrasten.
Met de dinghy gisteren naar Marigot geweest en het fort op de berg bezocht. Een prachtig uitzicht heb je daar over de lagoon en de baaien aan de buitenzijde. De wolken laten een schitterend palet van blauwtinten in het water zien. Er staat nog steeds een flinke wind. Uit de zon op een terras is het heerlijk vertoeven. Met Mariette, de zus van onze webmaster Martin, hadden voor de namiddag afgesproken op het strand bij 'Karakter', gelegen naast de landingsbaan van het Juliana vliegveld. Mariette heeft daar kort bij een prachtig appartement met een loggia. Het is heel ruimtelijk, zonnig en met drie balkons altijd wel een plekje in de schaduw te vinden. Mariette werkt op zowel Saba als Statia en ondersteunt het onderwijssysteem daar en coacht leerkrachten. Zij vliegt steeds vanuit St. Maarten voor enkele dagen naar de andere eilanden. Na een paar cocktails, een tapasschotel en uitwisseling van tal van ervaringen en indrukken nemen we afscheid. Komende zondag komt Mariette langs met de kajak en eet dan een hapje mee aan boord. A3 en ik bezien vandaag of we materiaal voor het roerblad van de windvaan kunnen laten zagen.
20140414 Senang vanaf St. Maarten, A3 weer naar huis
Na 12 dagen zit het er voor A3 weer op. Op het eiland is veel te zien. Flinke delen zijn echter nog niet ontdekt door ons. Dat had voor een groot deel te maken met het werken aan het roerblad van de Windpilot. Wat Peter Foehrtman van Windpilot niet kan, hebben wij samen gefikst. Een prachtig gelamineerd roerblad netjes in glas met epoxy verpakt. De laatste afwerking wordt door mij verder ter hand genomen. Het monteren zal nog de nodige voorzorgen vragen. Het is een zwaar blad dat vrijwel geheel ondergedompeld moet worden alvorens het in de nylon glijlagers gehesen kan worden.
Onderwijl raken we bekend met meer mensen. Zo hadden we van de week een heerlijk diner bij collega's van de politie-eenheid Rotterdam, Linda en Arie; gisteren was er het contra-etentje aan boord met hen en de zus van onze webmaster, Mariette.
En opeens zit de vakantie van A3 er dan op. Met de dinghy heb ik hem afgezet bij het vliegveld. De jachthaven daar voor de deur is een privéhaven. De Amerikaanse eigenaar c.q. staf duldt geen gebruik van de steigers door derden. Guantanamo-bay zit waarschijnlijk in hun kop. Ongekend vijandig en agressief met dreiging van inbeslagname van de dinghy. Daar past slechts één antwoord op en dat is helaas afblaffen dat gastvrijheid blijkbaar een schaars goed is onder Amerikanen.
Voorlopig geen zeilplannen. Eerst het roerblad afmaken met nog een laagje epoxy afwerking en anti-fouling. Voor Koningsdag de 26-ste ben ik al weer uitgenodigd om oranjetompoucen te komen eten. Daarna zal ik de windvaan testen op weg naar Anguila, even ten noorden van St. Maarten. Vanuit hier zijn de Azoren 2200 NM. Dat is dan in een rechte lijn. De gemiddelde weersystemen verlangen eerst een noorderlijker route en dan pas oostwaarts. Daar komen er dan nog zeker 200 tot 300 NM bij. Ik moet er nog even niet aan denken. Ik blijf vooralsnog in deze omgeving hangen. Lange klappen maken naar de Virgin Islands zie ik momenteel tegenop. Eerst maar eens het eiland verder verkennen met een huurscootertje. A3 zorgt bij thuiskomst voor de nodige foto's voor het weblog.
Onderwijl raken we bekend met meer mensen. Zo hadden we van de week een heerlijk diner bij collega's van de politie-eenheid Rotterdam, Linda en Arie; gisteren was er het contra-etentje aan boord met hen en de zus van onze webmaster, Mariette.
En opeens zit de vakantie van A3 er dan op. Met de dinghy heb ik hem afgezet bij het vliegveld. De jachthaven daar voor de deur is een privéhaven. De Amerikaanse eigenaar c.q. staf duldt geen gebruik van de steigers door derden. Guantanamo-bay zit waarschijnlijk in hun kop. Ongekend vijandig en agressief met dreiging van inbeslagname van de dinghy. Daar past slechts één antwoord op en dat is helaas afblaffen dat gastvrijheid blijkbaar een schaars goed is onder Amerikanen.
Voorlopig geen zeilplannen. Eerst het roerblad afmaken met nog een laagje epoxy afwerking en anti-fouling. Voor Koningsdag de 26-ste ben ik al weer uitgenodigd om oranjetompoucen te komen eten. Daarna zal ik de windvaan testen op weg naar Anguila, even ten noorden van St. Maarten. Vanuit hier zijn de Azoren 2200 NM. Dat is dan in een rechte lijn. De gemiddelde weersystemen verlangen eerst een noorderlijker route en dan pas oostwaarts. Daar komen er dan nog zeker 200 tot 300 NM bij. Ik moet er nog even niet aan denken. Ik blijf vooralsnog in deze omgeving hangen. Lange klappen maken naar de Virgin Islands zie ik momenteel tegenop. Eerst maar eens het eiland verder verkennen met een huurscootertje. A3 zorgt bij thuiskomst voor de nodige foto's voor het weblog.
20140414 Adrie weer thuis
Adrie:
Op 2 april, na 2,5 uur vertraging in Parijs, om 16.30 uur geland op Juliana Airport op St.Maarten. Pim lag al klaar met de dinghy. 's Avonds aan boord lekker gegeten met Dennis en Anke van "Bodyguard". Die zijn vrijdag vertrokken naar Saba. Dit eilandje is vanuit de kuip goed te zien.
Gezellig en lekker gegeten en geborreld bij "Karakter" met Mariëtte (zus van onze webmaster). De Nederlandse eigenaar van "Karakter" Bert kwamen we later weer tegen in de Sint Maarten Yacht Club, net om de hoek bij de brug. Hij vertelde Pim dat hij werd gezocht door Linda, een collega van hem. Linda had een foto van Senang, in Simpson Bay, gemaakt vanuit hun appartement en de foto op Facebook gezet met de oproep wie wist waar Pim was. Waar zouden we zijn zonder alle moderne multimedia. Een klein uurtje later zaten gezellig met Arie en Linda op het terras aan een glas bier en wijn en vanzelfsprekend een borrelhap erbij.
Met Pim het nodige hout en andere materialen gekocht bij Budget Marine om het nieuwe roerblad voor de windvaan te kunnen maken. Pim is echt een kunstenaar met hout, en dat zeker niet in optimale omstandigheden maar op een hobbelende boot. Het resultaat is een mooi roerblad, nog niet helemaal af toen ik weer van boord moest.
Het is super om pelikanen met een klap op/in het water te zien duiken, vlak naast de boot of schildpadden langs de boot te zien zwemmen, echt tropisch. De temperaturen overdag zijn rond de 30 graden en 's nachts nog altijd rond de 25 graden. Met de raampjes open is het heerlijk aan boord. Samen met Pim regelmatig een terras bezocht en genoten van een lekker glas bier of wijn met een hapje erbij.
Helaas vliegen 12 dagen zo voorbij en wordt op maandag 14 april de terugreis weer aanvaard. Ook nu weer vertraging, om 13 uur op Schiphol geland en kan ik weer terugkijken op een heerlijke, relaxte vakantie op de Senang met Pim.
De volgende tocht zal medio juli weer in Europa, Zuid Engeland, zijn. Ik heb er al zin in.
Op 2 april, na 2,5 uur vertraging in Parijs, om 16.30 uur geland op Juliana Airport op St.Maarten. Pim lag al klaar met de dinghy. 's Avonds aan boord lekker gegeten met Dennis en Anke van "Bodyguard". Die zijn vrijdag vertrokken naar Saba. Dit eilandje is vanuit de kuip goed te zien.
Gezellig en lekker gegeten en geborreld bij "Karakter" met Mariëtte (zus van onze webmaster). De Nederlandse eigenaar van "Karakter" Bert kwamen we later weer tegen in de Sint Maarten Yacht Club, net om de hoek bij de brug. Hij vertelde Pim dat hij werd gezocht door Linda, een collega van hem. Linda had een foto van Senang, in Simpson Bay, gemaakt vanuit hun appartement en de foto op Facebook gezet met de oproep wie wist waar Pim was. Waar zouden we zijn zonder alle moderne multimedia. Een klein uurtje later zaten gezellig met Arie en Linda op het terras aan een glas bier en wijn en vanzelfsprekend een borrelhap erbij.
Met Pim het nodige hout en andere materialen gekocht bij Budget Marine om het nieuwe roerblad voor de windvaan te kunnen maken. Pim is echt een kunstenaar met hout, en dat zeker niet in optimale omstandigheden maar op een hobbelende boot. Het resultaat is een mooi roerblad, nog niet helemaal af toen ik weer van boord moest.
Het is super om pelikanen met een klap op/in het water te zien duiken, vlak naast de boot of schildpadden langs de boot te zien zwemmen, echt tropisch. De temperaturen overdag zijn rond de 30 graden en 's nachts nog altijd rond de 25 graden. Met de raampjes open is het heerlijk aan boord. Samen met Pim regelmatig een terras bezocht en genoten van een lekker glas bier of wijn met een hapje erbij.
Helaas vliegen 12 dagen zo voorbij en wordt op maandag 14 april de terugreis weer aanvaard. Ook nu weer vertraging, om 13 uur op Schiphol geland en kan ik weer terugkijken op een heerlijke, relaxte vakantie op de Senang met Pim.
De volgende tocht zal medio juli weer in Europa, Zuid Engeland, zijn. Ik heb er al zin in.
20140510 St. Maarten, Mariette & Alexander en Leonie op bezoek
De zussen van de webmaster zijn een avondje doorgezakt aan boord bij Pim. Mariette werkt voor het Nederlandse Ministerie van Onderwijs aan kwaliteitsverbetering van het onderwijs op de bovenwindse eilanden St.Maarten, St. Eustatius (Statia) en Saba. Ze woont met Alexander aan de Simpson Baai, met uitzicht praktisch op de Senang.
Leonie was er even twee weken op bezoek, ze hebben de gelegenheid aangegrepen om (verder) met Pim kennis te maken en de Senang van dichtbij bekeken onder het genot van een drankje en een hapje.
's Nachts op de terugweg naar de kust bleek de dinghy niet helemaal luchtdicht en moest deze met de voetpomp onderweg op druk gehouden worden.
Natuurlijk niets dan lof over ontvangst en verzorging!
Zie ook enkele foto's van het uitstapje.
Leonie was er even twee weken op bezoek, ze hebben de gelegenheid aangegrepen om (verder) met Pim kennis te maken en de Senang van dichtbij bekeken onder het genot van een drankje en een hapje.
's Nachts op de terugweg naar de kust bleek de dinghy niet helemaal luchtdicht en moest deze met de voetpomp onderweg op druk gehouden worden.
Natuurlijk niets dan lof over ontvangst en verzorging!
Zie ook enkele foto's van het uitstapje.
20141011 Klaar voor vertrek
Ik heb lang op St. Maarten gelegen, vanaf 23 maart. Als je alleen vaart ben je toch wat minder ondernemend. Een leuk eiland waar ik leuke contacten heb opgedaan. Dat maakt het gezellig en onderhoudend. De andere eilanden in de Carib hebben meer natuurschoon te bieden en ook wat meer van dat 'authentieke' Caribische, wat dat dan ook moge zijn. De boot is geproviandeerd, tanks zijn gevuld en de boel wordt zeevast gezet. De weersvoorspelling gaat alle kanten uit. Was de voorspelling 3 dagen geleden voor de komende 8 - 10 dagen perfect, nu blijkt dat weer geheel anders uit te pakken. Een langere termijnvoorspelling blijkt ook hier niet veel waard te zijn. Voorlopig ga ik eerst zo'n 5 à 6 honderd Nm naar het noorden. Dan zie ik of ik iets kan gaan afbuigen. Ik zal ter plekke de weerkaarten moeten opvragen voor een kleiner gebied. Anders duurt et downloaden via de SSB te lang. Het vertrek brengt ook wel wat spanning mee. Ik ga de langste oversteek nu in m'n eentje doen. Hier zijn geen opstappers zoals ik dat massaal gezien heb in Mindelo. Ik reken op zo'n 22 dagen. Zoals het er nu naar uitziet wordt het over een week met heel weinig wind wat dobberen. Met een 1400 toeren op de motor kan ik ruim 7 etmalen overbruggen als de wind het langer laat afweten. Laten we hopen dat ik dan in een gunstige ZW-W wind kom ten noorden van het H-drukgebied. Logstand Gijs: 10310 Nm.